"Jeżeli więc tereny dla bażantów nie są podszyte, a mianowicie brak jest krzewów i traw bujnych, trzeba
zaradzić przez obsiewanie gołych miejsc trawami i zakładając tak zwane rewiry, które nie tylko mają w przyszłości przeznaczenie do ścielenia gniazd, ale i zimą stają się osłoną nie tyle przed zimnem co przed drapieżnikami. Rewiry takie zakłada się nie tylko na polankach gołych, lecz w ogóle mogą być spożytkowane w tym celu zwykłe odłogiem leżące, dotąd nieuprawne pola.
Do obsiewania, takich terenów nadają się różne gatunki zboża i traw: jęczmień, pszenica, owies , gryka; wszelkie takie zboża w rewirach utrzymują się aż do jesieni, czasem i zimą jeszcze, dostarczają ochronę
i oprócz tego wpływają na przyrost żywności roślinnej i zwierzęcej.
Przy zakładaniu miejsc do karmienia trzeba także zwracać uwagę by dobierano odpowiednie miejsca, szczególnie w tak zwanych pół - dzikich bażantarniach Najwięcej nadają się polanki między dużemi drzewami. Miejsca, w których zakłada się paśniki, powinny zawierać 6—8 m. kw. powierzchni i być pokryte lekkim dachem, ustawionym na słupach, a to celem zabezpieczenia bażantów przed słotą i żywności przed zanieczyszczeniem i zbytnią wilgocią. Podatnym materyatem aa urządzenie dachu, obok chrustu, jest słoma, gdyż oporna jest na deszcze i śniegi. Od północy ogrodzenie takie zaopatrzone jest ścianą z desek 1 - 1 1/2 metra wysokości. Do miejsc, służących do karmienia, obok wody i piasku, niezbędnego do paprania się, prowadzą z rewirów wąskie dróżki 1/4 metra szerokości, które, posypywane w odstępach drobną ilością ziarna, służą za wskazówkę odnalezienia drogi do paśników. Karmę stanowią: jęczmień, kukurydza, gryka pszenica i inne zboża: najmniej zaleca się owies.
Wielkość rewiru do zakładania bażantarni może być różna; rozmiar nie wpływa na pomyślne rozwijanie
się hodowli, gdyż głównie zaspokojenie warunków życia i wygodzenie zwyczajom i zachowaniu się tego ptaka, stanowią dodatnie wpływy, wystarczają więc mniejsze obszary, o ile zabezpieczone są przed sąsiadującemi terenami i uniemożliwione jest przelatywanie bażantów na obce tereny.
Jakkolwiek w Austro-Węgrzech i Niemczech przeważnie lubują się w obszernych rewirach, podatniejsze są mniejsze tereny, gdyż łatwiejsza jest kontrola, opieka i ochrona. Zważać też należy, aby bażantarnie nie były zakładane w takich miejscowościach, gdzie ptaki byłyby często płoszone i niepokojone. Z daleka więc od miasta lub wsi powinny być miejsca obierane, gdyż nie tylko psy i koty, lecz i ludzie chętnie zwiedzają takie urządzenia, nie tylko celem zaspokojenia ciekawości lecz dla zbierania jajek i chwytania siedzących kur na gniazdach."