"Przypatrzymy się stawowi, roztaczającemu się w około pięknego dworka wiejskiego. Gdzie nie ma w okolicy ani rzeki ani jeziora większego, tam mieszkańcy wykopują obszerną kotlinę, otaczają wałem dokoła i sprowadzają rowami i kanałami wodę z okolic najbliższych. Tym sposobem mają zawsze dostateczny zapas wody pod ręką. Otóż owo niby sztuczne jeziorko nazywają ludzie stawem albo — jeźli jest niewielki—sadzawką. Ze stawów i sadzawek mamy rozliczne pożytki: dają nam bowiem ryb i raków dostatek, starczą szuwaru na rogóżki, dają trzcinę na dachy i maty, dają szlam na rolę, żwir i piasek do budowli, wodę na młyn, wodę na kuchnię i do pralni wreszcie kąpiel wygodną i setki innych pożytków. Obrazek niniejszy przedstawia także jeszcze jednę pożyteczną stronę stawu: ludzie dworscy pławią i poją tu konie, a za chwilkę nadejdzie zapewne i stado bydełka spragnionego; kto zaś wie, jak ciężko pracować musi bydło i jak szybko męczą się konie podczas upałów w polu, ten pojmie, jak wielkiem dobrodziejstwem jest staw taki, w którym każde stworzenie po pracy i znoju chodzić i krzepić się może dowoli. Owa para dzielnych koni na naszym obrazku zdaje się być parą pociągowców, utrzymanych doskonale. Wystawiam sobie, jak będą brykały, kiedy się na ląd wydostaną i miły chłód poczują!"
Tekst i ilustracja zaczerpnięte z wydawnictwa "Świat i dzieci czyli nauka o rzeczach" August Jeske ( 2 połowa XiX wieku)
Tekst i ilustracja zaczerpnięte z wydawnictwa "Świat i dzieci czyli nauka o rzeczach" August Jeske ( 2 połowa XiX wieku)
RSS Feed
