Pasiecznicy wywożą lub wynoszą ule, żeby z kwiatów wrzosu pszczoły, wrześniakiem czerwonym swoje wykończały plastry. Miód to brunatno bursztynowej barwy, jakby korzenny, prasnym zwany bywa. Nie tak smaczny jak lipcowy, tyle cenny do aptek i konfitur, lecz za to do wyrabiania zeń sytnych miodów, czyli napoju, wyborny.
Wrzesień właściwą jesień u nas zaczyna, i z pierwszym dniem jego rozpoczynają się łowy, prawem dozwolone.
Koń urodzony w tym miesiącu, wrześniakiem nazywany, uważanym jest przez znawców za najwytrwalszego, a zarazem takiego, którego lata trudniejsze są do rozpoznania, od wszystkich innych. Dawni wydawcy kalendarzy też wytrwałość, zdrowie czerstwe, oraz długie lata przypisywali ludziom, którzy się we wrześniu rodzili.
Po raz ostatni zające się kocą, a młode podobnież przybierają nazwę wcześniaków. Jelenie i daniele odbywają swe rykowiska. Jeże na kolcach przystrojone w nadziane leśne jabłka, przenoszą je do jam swoich na zimę. Bociany, po ostatnim swym sejmie, na Najświętszą Pannę już odlatują, a za nimi jaskółki i żórawie.
Odciągają grzychwacze, nikną powoli przepiórki i chruściele. Szpaki zbierają się w liczne gromady.
Miesiąc ten rozpoczyna dzień poświęcony Świętemu Idziemu. Starzy gospodarze starali się usilnie, ażeby o tej porze nie tylko żniwo było skończone, ale i snopy wszystkie zwiezione do stodół. Nie daremnem więc było ich przysłowie rolne: "Święty Idzi w polu nic nie widzi."
Na początku drugiego tygodnia września, przypada uroczystość Narodzenia Najświętszej Panny Bogarodzicy, która lud nasz od zasiewów ozimych Siewną nazywa. Już w początku XVII wieku, mamy ślady wyraźne, że obsiewy żyta i pszenicy w zupełności na ten dzień kończono, i gospodarz, który się w tem opóźnił, za niedbalca był uważany. Dziś przecież tak wczesnego ukończenia robót w polu nie widzimy. W końcu tegoż tygodnia przypada „Podwyższenie Świętego Krzyża", przez lud nasz uroczyście obchodzone. Kompanie pobożnych z pieśnią i chorągwiami ciągną na odpusty na Łysą górę (w Sandomierskiem), Kalwaryę(w Galicyi) i inne miejsca, w których słyną obrazy cudowne.
c.d.n.